Handritagláp

Einhvern tímann fyrir löngu var okkur sett það verkefni að lesa handrit og horfa á bíómynd. Helst einhverja sem við höfðum ekki séð áður. Vegna þess hversu ótrúlega mikill uppreisnarseggur og bóhemisti ég er þá ákvað ég að horfa á mynd sem ég hef séð áður (samt langt síðan síðast) og heitir því nafni er á íslensku mundi útleggjast Myllan Rauða.

Ég tók strax eftir ýmsu við lestur handritsins sem ég hafði aldrei pælt í áður. Um það ætla ég að nefna fyrst að í upphafi myndarinnar sjáum við svið, fyrir framan tjöldin stendur maður. Honum hafði ég aldrei tekið eftir áður. Tjöldin lyftast og við sjáum Twentieth Century Fox logoið ásamt því að lagið kemur og á sama tíma hreyfir maðurinn sig eins og hann sé að stjórna hljómsveit sem er að spila lagið. Þessu tók ég eftir í fyrsta skipti núna áðan vegna þess að ég las það í handritinu. Það breytist síðan í Moulin Rouge logoið og sambland af tónlist úr myndinni og áfram stendur þessi maður og stjórnar tónlistinni.

Svo kemur smá kynning á bohemísku umhverfi Parísar sem gerist mjög hratt og því var gaman að hafa lesið nákvæma lýsingu á þessu í handritinu og þ.a.l. tók ég betur eftir smáatriðum. Finnst öll þessháttar umgjörð myndarinnar mjög flott, þ.e. umhverfið í París árið 1900 er tölvuteiknað að hluta en samt einhvern veginn þannig að það fer ekki í taugarnar á mér.
Það er svo stútfullt af smáatriðum sem fara svo hratt framhjá að það eina sem maður hugsar er vá.

Á meðan á þessari kynningu stendur er Toulouse-Lautrec, sem við sjáum síðar í myndinni, að syngja lag. Málið er að hann sést í byrjun Parísar-kynningarinnar en ég tók að sjálfsögðu ekki eftir því fyrr en eftir að ég las handritið og þó ég hefði séð hann án þess að hafa lesið handritið hefði ég ekki fattað að þetta ætti að vera persónan Toulouse-Lautrec. Montmarte hverfið sem sagan gerist í er afar hrörlegt í þessu atriði og myllan rauða stendur yfirgefin.



Þetta þótti mér afar áhugavert. Ég las aðeins handritið upp að því marki þegar allir fara að syngja og dansa og þá var aðallega eitt atriði sem ég pældi mikið í. Atriðið alveg í byrjun þegar Ewan McGregor situr gráti nær á gólfinu í íbúð sinni.

Hann túlkar tilfinningarnar mjög vel, það sem kemur fram í einni setningu "about to cry" í handritnu er ákaflega stór hluti senunnar. Ef hann hefði ekki leikið þetta vel, þá væri hún ónýt. Blessunarlega fyrir okkur öll þá leikur hann þetta stórvel.

Í byrjun er allt í frekar brúnleitt, eins og gamlar ljósmyndir, en einstaka litur eins og rauður fær að skína í gegn. Ég túlkaði það þannig að rauður væri litur ástarinnar og þessvegna væri hann sýndur. Síðan koma litirnir inn allt í einu, en samt ekki á svo áberandi hátt að maður taki eftir því.

Ég elska líka hvernig myndatakan í atriðinu þegar hann er í herberginu sínu í upphafi myndar, eftir að hún deyr.
Ritvélin hans kemur allt í einu í nærmynd, eftir að hann er sýndur sitja upp við vegg, og allt annað úr fókus, einnig hann sem situr í horninu.
Myndavélin hallar og mögulega er verið að gefa í skyn áhrifin sem hann er undir, mjög líklega sorg blönduð víni. Myrkrið í herberginu sýnir vel hversu illa honum líður, enda gerist þetta atvik eftir að hún deyr, gellan þarna sem hann elskar, Satine.

Á einum tímapunkti er næstum allt mjög dimmt í herberginu fyrir utan kerti í horninu og daufa birtu sem skín inn um gluggann. Við horfum ofan á þetta allt. Hann stendur fyrir framan ritvélina. Þetta skot fannst mér ótrúlega fallegt. Fann því miður enga betri mynd

Síðan kom skemmtilegt atriði þar sem sýnt var hvernig hann kom til Parísar, myndin sem dregin er upp af Montmarte í því atriði er mun glaðlegri en í byrjun myndarinnar, á meðan Toulouse er að syngja og endurspeglar það bjartsýni hans þegar hann kemur til Parisar en niðurdregna, þunglynda myndin af Montmarte endurspeglar líðan hans eftir að Satine deyr.
Eftir það dettur síðan Argentínumaður niður um loftið hjá honum, mjög fyndin sena og svo kemur aðal kynningin á Moulin Rouge.

Allir dansararnir, litadýrðin, tónlistin... Mikið er lagt upp úr því að hafa það sem er utandyra grátt og leiðinlegt og fyrir innan, í rauðu myllunni þar sem ríkir eilíf gleði og nautn, er allt í skærum, skrautlegum litum.


Ég nennti ekki að horfa á alla myndina í þetta sinn, þó mér finnist hún góð. Svo þetta mat mitt á byrjun hennar út frá handritinu verður að duga í kvöld. Kannski maður ætti að lesa handrit oftar, svona til að sjá smáatriðin betur.

merci beaucoup,
Miriam


Var með nokkrar myndir sem hurfu allt í einu, hef ekki tíma til að laga þetta núna, geri það sem fyrst.