PANTAÐ BLOGG

Já, ég er blogg-crazy í kvöld. Þriðja bloggið mitt.

Hvað fannst mér um þetta námskeið.

Til að byrja með, eða svona áður en þetta byrjaði var ég sjúklega pirruð yfir því að vera í skólanum til 5 á miðvikudögum. En ég var fljót að sætta mig við það. Get ekki sagt að ég hafi haft einhverjar svaka væntingar til námskeiðisins, þ.e.a.s. ég vissi eiginlega ekki neitt um þetta því ég skráði mig upphaflega í ítölsku sem var síðan ekki kennd og kvikmyndagerð var varaval hjá mér - sem ég man reyndar ekki eftir að hafa pælt mikið í.

EN

Mér er samt búið að finnast þetta æðislega gaman og ég er búin að kynnast fólki sem ég hefði eflaust ekki kynnst annars. Búin að fá að sjá myndir og heyra hvað leikstjórum þeirra fannst um þær og gerð þeirra og fór að pæla aðeins meira í hlutum eins og ferlinu að búa til mynd.
Því þetta er mega ferli.

Fannst áhugavert að læra um notkun myndavélarinnar og allskonar svona og maraþonmyndin lagðist heldur betur vel í mig.
Sérstaklega eftir að við áttuðum okkur á því að við höfðum lagt alveg mjög mikla vinnu í hana miðað við suma og fengum svo góða einkunn. Ég btw hélt að þú - Siggi - værir að hæðast að mér þegar þú sagðir að ég hefði sýnt stórleik.
Hló samt bara að því.

Kannski ég á framtíð fyrir mér í kvikmyndaiðnaðinum, hver veit!

Mér fannst æðislega gaman að búa til myndina og bara myndirnar yfir höfuð og oft fínt að eyða einum degi vikunnar í að sitja á ógeðslega ömurlegum stólum til að horfa á myndir.
Vona að þú reddir e-m púðum fyrir næsta ár eða færir þetta í kennslustofu.
Þetta var fáránlega vont fyrir bakið!

Ég hefði eiginlega viljað búa til fleiri myndir, jafnvel eitthvað svona föndur. Mjög stuttar playmo-kallamyndir eða eitthvað.
Og eins mikið skemmtilegt og mér fannst að gera heimildarmyndina okkar, og ég veit að við eyddum alveg fáránlega miklum tíma í hana, þá finnst mér heimildarmyndargerðin vera soldið dodgy því það getur farið svo rosalega mikill tími í hana og mikið vesen.

Frekar en að læra frekar bara um heimildarmyndir, horfa á einhverjar góðar, eins og við gerðum og gera fleiri myndir sem snúast út á sköpunargáfu.
Það er kannski bara ég.
Mig langar nefnilega svo fáránlega mikið að gera þessa fokking stuttmynd sem á að vera lokaverkefni en við erum bara í svo mikilli tímaþröng öll eitthvað.
Eiginlega ekkert hægt að gera.
Ég gæti svosem dundað mér við að búa til stopmotion playmokallamynd en ég nenni því eiginlega ekki þegar ég er að reyna að læra fyrir próf.

Einn af göllunum líka er, finnst mér, að við erum alveg fáránlega mörg á þessu námskeiði og það er ein myndavél og ein klippitölva (bjargaði okkur að Doddi á ofur-tölvu með forritinu) og það getur skapað vandamál þegar það þarf að púsla saman dögum og svona.

Væri alveg osom ef það væru margar myndavélar!!! - Ég læt mig dreyma!

En já
svo eitt með bloggin.
Mér finnst að það ættu að vera stig fyrir komment á blogg og að ég hefði átt að fá 10 stig fyrir að fá komment frá Sjón. Ég meina what up! Tvö komment frá celeb.

Annars þá finnst mér líka oft eins og að ef ég blogga eitt blogg um tvær myndir þá sé ég að fá færri stig en ef ég myndi hafa þetta í tveim bloggum. Kannski bara ég.

Má alveg taka þetta til athugunar.

Svo finnst mér að það ætti ekki að vera stúdentspróf í þessu fagi.
Frekar símat. Veit samt að þetta átti að vera þannig upphaflega, right?
En bara svona, mín skoðun. Erfitt að prófa í þessu!

Allavega.
Þetta er alveg búið að vera mjög finn áfangi, hata ekki bíómyndir, hata ekki blogg og hata ekki sköpunargleði.
Ýmislegt sem má laga en annars bara nokkuð gott, fínt að taka smá tilbreytingu frá sífelldum latínulestri og þessháttar leiðindum.

-Miriam

Inglorious Basterds

Þessi færsla verður væntanlega lengri en hin.
Og sú seinni þar sem ég vegsama kynþokka Daníel Bruhls. Hann er svo hot! Talar öll þessi tungumál og e-ð!

Anyway.
Byrjum á byrjuninni. Kaflaskipt, klassískur Quintin Tarantino. Var annars lítið að pæla í honum þar sem ég var að sjá þessa mynd í fyrsta sinn og búin að byggja upp þvílíkar væntingar.

Fannst byrjunin mjög flott og gamaldags, gaman að sjá nöfnin áður en myndin byrjaði, svona eins og í gamla daga. Gamalt er gott. Fann strax á mér hvernig fyrsta atriðið myndi enda þegar Hans Landa (Christoph Waltz sem stóð sig fááránlega vel. Ótrúlega flottur leikur!) mætti á franska sveitabýlið. Setti mjög tóninn fyrir mynd sem átti eftir að vera stórgóð.

Fannst í sannleika sagt leikararnir allir frábærir, meira segja Brad Pitt sem ég er yfirleitt ekki mikill aðdáandi af, sýnir stórglæsilegan leik. Kunni vel að meta þekkt andlit eins og Diane Kruger, Eli Roth og auðvitað Daniel Bruhl og hún Mélanie Laurent í hlutverki Shoshönnu var frábær. Myndin byggist í kringum Operation Kino sem snýst um að drepa alla helstu leiðtoga nasista þegar þeir eru á sama stað, við frumsýningu myndar sem persóna Daniel Bruhls lék í um afrek sjálfs síns. Aðdragandinn að Operation Kino snerist aðallega um plön Shoshönnu um að kveikja í kvikmyndahúsinu og plön bastarðanna að sprengja það í loft upp. Voru tvö atriði sem snerust aðallega um það, planið þeirra Shoshönnu og svarta aðstoðarmannsins að bæta við myndbút og kveikja svo í gömlum filmum.

• Fannst myndin skemmtilega brotin upp með fræðslubútnum um filmur og hversu hratt þær fuðra upp. Gaman líka útaf við höfum verði að læra um þær.
• Fannst líka ótrúlega flott það sem þau bættu við myndina. Þar sem hún talar niður til nasistanna og biður þá um að minnast andlits gyðingsins sem er að fara að drepa þau.
  

Og svo var það langa atriðið á kránni þar sem þeir áttu að hitta frk. Von Hammersmark til að fá upplýsingar frá henni en svo fór allt til fjandans vegna þess að einhver nasistagrey voru að halda upp á fæðingu barns eins þeirra og eru alltaf að skipta sér af.
Myndin er augljóslega þaulúthugsuð, ég fattaði engan veginn þetta með puttana fyrr en Von Hammersmark útskýrði hvernig þýski foringinn hefði fattað að Wilhelm Wicki var breskur en ekki þýskur.
Varð sjúklega pirruð á Hans Landa þegar hann fann skóna hennar Von Hammersmark og notaði þá svo til að tengja hana við staðinn. Ég varð reyndar mjög hissa í endann þegar hann biður um grið og vill fá að flytja til Bandaríkjanna. Það kom mér mjög á óvart, bjóst einhvern veginn ekki við því að hann myndi standa við sinn hluta samningsins og skjóta Aldo og Smithson þegar þeir voru handjárnaðir.
En svo voru það þeir sem sviku samninginn. Ekki að ég hafi orðið eitthvað sár útaf því.

Annars að aðalatriði myndarinnar. Daniel Bruhl. Djók. Operation Kino. Mjög erfitt að taka eitthvað mark á Aldo sem Ítala með þennan stífa suðurríkja hreim. Ótrúlega fyndið samt. Hinir tveir, Omar og Eli, voru alveg trúlegir, töluðu alveg ágætis ítölsku.

• Þessi mynd var náttúrulega algjört æði fyrir manneskju sem vill að fólk tali sitt tungumál í bíómyndum. Fannst það frábært. Algjört tungumálarúnk í gangi, falleg franska, karlmannleg þýska; Málabrautar-Miriam fannst það osom.

Ég bjóst eiginlega við því að Operation Kino myndi fara úrskeiðis, enda gerði hún það á einhvern hátt - þar sem Shoshanna og Frederick Zoller drepa hvort annað, þá var ég eitthvað "bíddu, náði hún að setja myndina í gang, ó mæ god hvað gerist núna"

• Ég sensaði annars ótrúlega mikla strauma á milli þeirra og vil meina að ef þetta stríð hefði ekki verið, foreldrar hennar ekki drepnir af nasistum, þá hefði ég viljað trúa því að þau hefðu bara verið happy couple. - Þó svo að hún virðist hafa verið eitthvað að dúlla sér með svarta gæjanum, Jacky.

Og svo auðvitað er Von Hammersmark drepin af Hans Landa og Aldo handsamaður af honum líka. Veit reyndar ekki alveg hvað Smithson var að gera þegar hann var handsamaður, náði því ekki. En hann var allavega þarna, eflaust búinn að vera að hjálpa til.
Svo náttúrulega fer allt eiginlega í gang í einu, myndin breytist í mynd Shoshönnu, allir fá sjokk, Jacky kveikir í filmunum, Omar og Eli byrja að skjóta Goebbles og Hitler til fjandans og líka allt fólkið og svo... svoooo springa sprengjurnar.
Þannig að þeir lifa ekki af heldur. Hefði nú alveg verið til í að seinni heimsstyrjöldin hefði bara endað svona.

Aðrir hlutir sem mér fannst góðir við myndina:

• Hún var alvörugefin en samt fyndin. Ekki hægt að gera grínmynd um þetta efni nema hún sé alvörugefin líka. Kunni vel að meta.
• Fötin og leikmyndin. Kunni mjög vel að meta.
• Daniel Bruhl að tala frönsku. Kunni vel að meta.
  
• Leikararnir trúlegir og meira segja Martin Wuttke soldið líkur Hitler. Reyndar á frekar kómískan hátt.
• Pælingin með að merkja nasista með hakakrossöri sem þeir geta aldrei tekið af sér.
• Persónusköpunin: The Bear Jew og aðrir eftirminnilegir karakterar sem mér fannst mjög gaman að.

Fannst reyndar leitt að allir bastarðarnir hefðu dáið nema Aldo og Smithson en það þarf náttúrulega að fórna sér fyrir málstaðinn.

Án efa ein af betri myndum sem ég hef séð og ég ætla klárlega að horfa á hana aftur, jafnvel eignast hana.

-Miriam

ps. Daniel Bruhl, ich liebe dich!